Posted in ਚਰਚਾ

ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਸਰੋਕਾਰ

ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ “ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਸਰੋਕਾਰ” ਨਾਂ ਹੇਠ ਯੂਟਿਊਬ ਦੇ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਵੀਡੀਓ ਵੇਖਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਲੱਗਾ। ਇਸ ਵੀਡੀਓ ਵਿੱਚ ਬਰਤਾਨੀਆ ਤੋਂ ਸ: ਸ਼ਿੰਦਰ ਮਾਹਲ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮਾਹਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਬਾਰੇ ਕਈ ਮੁੱਦਿਆਂ ਦੇ ਉੱਤੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਵਿਸ਼ਾ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਟਾਈਪਿੰਗ ਅਤੇ ਇਨਸਕ੍ਰਿਪਟ ਕੀਬੋਰਡ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਹੀ ਘੁੰਮਦਾ ਰਿਹਾ ਜਿਸ ਦੇ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਇਹ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਜੋਗਾ ਸਿੰਘ ਦੇ ਕਹਿਣ ਮੁਤਾਬਕ ਵਾਧੇ ਅਤੇ ਸੋਧਾਂ ਕਰਨ ਖਾਤਰ ਹਾਲੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਮਨਜ਼ੂਰੀਆਂ ਲੈਣੀਆਂ ਬਾਕੀ ਹਨ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕੰਮ ਤਾਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਦੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏਗਾ ਜਦੋਂ ਇਹ ਮਨਜ਼ੂਰੀਆਂ ਆ ਜਾਣਗੀਆਂ।  ਪਰ ਇਹ ਸਭ ਕਿੰਨੀ ਕੁ ਦੇਰ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇਗਾ, ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਗੱਲਬਾਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਨਾ ਕੋਈ ਚਾਨਣਾ ਪਾਇਆ ਗਿਆ।   

ਜਨਮੇਜਾ ਸਿੰਘ ਜੌਹਲ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਇਹ ਗੱਲ ਕਹੀ ਕਿ ਜੇ ਆਮ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਕੰਮ ਕੰਪਿਊਟਰ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਮੰਨਾਂਗੇ ਕਿ ਕੰਪਿਊਟਰ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਸੋਚਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਇਹ ਗੱਲ ਤਾਂ ਸੌ ਫ਼ੀਸਦੀ ਠੀਕ ਹੈ ਪਰ ਅੜਿੱਕਾ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਜਦ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਹਨ ਜਾਂ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਸ਼ਬਦ ਘੜ੍ਹੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਗਏ ਤਾਂ ਫੇਰ ਸਾਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਕਮਾਂਡ ਲਾਈਨ ਕਰਨ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਵੀ ਕੋਈ ਨਹੀਂ।

ਡਾ: ਰਾਜਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਹੋਰਾਂ ਵਾਲਾ ਪੰਜਾਬੀ ਪੀਡੀਆ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਵਧੀਆ ਹੈ। ਪਰ ਖੋਜ ਖਿੜਕੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸ਼ਬਦ ਲੱਭਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਗੂਗਲ ਅਡਵਾਂਸਡ ਵੈਬ/ਡੋਮੇਨ ਖੋਜ ਰਾਹੀਂ ਇਕ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਲਗਭਗ ਹਜ਼ਾਰ ਨਤੀਜੇ ਕੱਢ ਲਏ ਪਰ ਪੰਜਾਬੀ ਪੀਡੀਆ ਦਾ ਮੂਲ ਖੋਜ ਜੰਤਰ ਉਸੇ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਸਿਰਫ਼ ਤਿੰਨ ਹੀ ਨਤੀਜੇ ਕੱਢ ਸਕਿਆ। ਜਾਂ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਪੀਡੀਆ ਦੇ ਮੂਲ ਖੋਜ ਜੰਤਰ ਦਾ ਮਿਆਰ ਬਹੁਤ ਉੱਚਾ ਚੁੱਕਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਜਾਂ ਫਿਰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਗੂਗਲ ਖੋਜ ਜੰਤਰ ਜੜ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। 

ਡਾ: ਕੰਬੋਜ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਕਿ ਅੱਖਰ ਸਾਫਟਵੇਅਰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ, ਚੰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਜੇਕਰ ਛਿੰਦਰ ਮਾਹਲ ਹੋਰੀਂ ਛਾਪਾ ਮਾਰ ਕੇ ਇਹ ਵੇਖਦੇ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਕਿੰਨਿਆਂ ਕੰਪਿਊਟਰਾਂ ਉੱਤੇ ਅੱਖਰ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ? ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਵਿਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨੇਂ ਇਨਸਕ੍ਰਿਪਟ ਕੀਬੋਰਡ ਪਏ ਹੋਏ ਹਨ?

ਡਾ: ਕੰਬੋਜ ਨੇ ਚਲ-ਚਿੱਤਰ ਐਨੀਮੇਸ਼ਨ ਦੇ ਲਈ ਕੰਪਿਊਟਰ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਇਸ ਪਾਸੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਇਹ ਕੋਈ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਕਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਐਨੀਮੇਸ਼ਨ ਦੀਆਂ ਪੂਰੀਆਂ ਡਿਗਰੀਆਂ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਵੱਖਰੀ ਕਿਸਮ ਦਾ ਪੂਰੀ-ਪੂਰੀ ਖਾਸੀਅਤ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਹੈ। ਕੀ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਇਹ ਡਿਗਰੀ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਹੈ? ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਜਾਚਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। 

ਇਨਸਕ੍ਰਿਪਟ ਕੀਬੋਰਡ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵਧਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਇਹ ਸੁਝਾਅ ਹੈ ਕਿ ਇਹਦਾ ਹਰ ਸਾਲ ਇੱਕ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਵਾਇਆ ਜਾਵੇ। ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਵਾਉਣਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਹਰ ਸਾਲ ਕਰੋੜਾਂ ਰੁਪਏ ਨਸ਼ੇੜੀ-ਕਬੂਤਰਬਾਜ਼-ਸਟੀਰੌਇਡ ਕਬੱਡੀ ਦੇ ਨਾਂ ਦੇ ਉੱਤੇ ਖੱਚਤ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਇਨਸਕ੍ਰਿਪਟ ਪੰਜਾਬੀ ਟਾਈਪਿੰਗ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ? ਜਿੱਤਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਦਾ ਇਨਾਮ ਦੂਜੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਪੰਜਾਹ ਹਜ਼ਾਰ ਤੀਜੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਤੀਹ ਹਜ਼ਾਰ ਦਾ ਇਨਾਮ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਯੂਕੇ ਦਾ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਕਾਸ ਮੰਚ ਇਸ ਦਾ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਜਗ੍ਹਾ ਦੇਵੇ ਅਤੇ ਇਨਾਮ ਦੇ ਅੱਧੇ ਰੁਪਈਏ। ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਬੰਦੇ ਜੋਗਾ ਨਾ ਇਹ ਮੁਕਾਬਲਾ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਜਾਵੇ ਇਸ ਲਈ ਪਹਿਲਾ ਇਨਾਮ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲਾ ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਇਸ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਹਾਂ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਸ਼ੁਗਲੀਆ ਮੁਕਾਬਲਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਸਾਲ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਇਨਾਮ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲਾ ਕੀ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਇਨਾਮ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲੇ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਤੇਜ਼ ਟਾਈਪ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ?

ਅਖ਼ੀਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਜੋਗਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਡਿਜੀਟਲ ਲਈ ਵੀ ਬਿਜਲਈ, ਸਮਾਜਿਕ ਮਾਧਿਅਮ ਲਈ ਵੀ ਬਿਜਲਈ ਅਤੇ ਇਲੈਕਟ੍ਰੌਨਿਕ ਲਈ ਵੀ ਮੈਂ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਬਿਜਲਈ ਵਰਤਦੇ ਸੁਣਿਆ ਹੈ। ਪਰ ਬਿਜਲਈ ਤਾਂ ਇਲੈਕਟ੍ਰੀਕਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸੋ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਸਾਹਿਬਾਨ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਘੜ੍ਹੋ ਅਤੇ ਪਰਚਾਰੋ। 

ਇਸ ਵੀਡੀਓ ਦੇ ਵਿੱਚ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀਆਂ ਤਿੰਨ ਤਕਨੀਕੀ ਕਮੀਆਂ ਹਨ। ਪਹਿਲੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਛਿੰਦਰ ਮਾਹਲ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਹ ਗੱਲਬਾਤ ਕਿਸ ਦਿਨ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਫੇਰ ਜਿਹੜੀ ਮਾਹਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾਣ ਪਛਾਣ ਕਰਾਈ ਗਈ ਉਹ ਇੰਨੀ ਸੰਖੇਪ ਸੀ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪਤਾ ਹੀ ਹੋਵੇ ਕਿ ਮਾਹਰ ਕੌਣ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਵਧੇਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇਣੀ ਬਣਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਜਿਹੜੇ ਨਵੇਂ ਸਰੋਤੇ ਜਾਂ ਦਰਸ਼ਕ ਜੁੜਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਵੇ।  ਵੀਡੀਓ ਦੇ ਵਿੱਚ ਡਾ: ਕੰਬੋਜ ਹੋਰਾਂ ਜਿਹੜੀਆਂ ਦੋ ਵੈਬ ਕੜੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਜਿਹੜੇ ਮਾਹਰ ਸਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਸਥਾਰ ਸਹਿਤ ਵੇਰਵਾ ਯੂਟਿਊਬ ਦੇ ਵੀਡੀਓ ਦੇ ਥੱਲੇ ਪਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ।   

Posted in ਚਰਚਾ, ਖ਼ਬਰਾਂ

ਦੈਵੋਸ 2020

ਦੈਵੋਸ, ਸਵਿਟਜ਼ਰਲੈਂਡ ਦਾ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਰਮਣੀਕ ਇਲਾਕਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਹਰ ਸਾਲ ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਦੇ ਆਗੂ ਵੱਰਲਡ ਇਕਨੌਮਿਕ ਫੋਰਮ ਦੇ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਸਾਲ ਫੋਰਮ ਦਾ 50ਵਾਂ ਇਕੱਠ ਸੀ ਜੋ 21-24 ਜਨਵਰੀ 2020 ਦੌਰਾਨ ਹੋਇਆ।

ਅਰਥਚਾਰੇ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਇਹ ਆਗੂ ਸਿਰਫ਼ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਦੀਆਂ ਬਹੁ-ਮੁਲਕੀ ਨਿੱਜੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੇ ਆਗੂ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਿਆਉਣ ਦੇ ਲਈ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਪੰਦਰਾਂ ਸੌ ਨਿਜੀ ਜੈੱਟ ਜਹਾਜ਼ ਦੈਵੋਸ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਫੋਰਮ ਬਾਰੇ ਜੇ ਤਫ਼ਸੀਲ ਵਿੱਚ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਲੰਮੀ ਹੋ ਜਾਏਗੀ ਪਰ ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਦੋ ਵੰਨਗੀਆਂ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।

ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਤਾਂ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਨਿਆਲ ਫਰਗੁਸਨ ਦਾ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਵਟਾਂਦਰਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਲੋਕ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਟਰੰਪ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮੁੜ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬਣੇ ਜਿਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕਾਰਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਅੱਜ ਤੱਕ ਜੋ ਵੀ ਕੀਤਾ ਹੈ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਹੋਰ ਅਮੀਰ ਹੁੰਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਹੇਠਲੇ ਟਵਿੱਟਰ ਲਿੰਕ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਸੁਣੋ:   

ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਮੈਂ ਦੈਵੋਸ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਦੇ ਫੋਰਮ ਤੋਂ ਇੱਕ ਵੀਡੀਓ ਪਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਰੱਟਜੱਰ ਬਰੈਗਮਨ ਦਾ ਜਿਸ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਦੱਸਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ ਕਿ ਜਦ ਇਹ ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਧੰਨਾਢ ਲੋਕ ਹੋਰ ਵੀ ਅਮੀਰ ਹੁੰਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਤਾਂ ਅਜਿਹੇ ਸਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਦੱਬਣ ਲਈ ਮੋੜਵੇਂ ਤੌਰ ਤੇ ਇਹ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਸਵਾਲ ਨਾ ਕਰੋ ਕਿਉਂਕਿ ਹੁਣ ਵਧੇਰੇ ਲੋਕ ਨੌਕਰੀਆਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ ਘੱਟ ਰਹੀ ਹੈ। ਤਾਂ ਧੰਨਾਢਾਂ ਦੀ ਅਮੀਰੀ ਬਾਰੇ ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਇਹ ਮਿਸਾਲ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਕੰਮ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਜਿੱਥੇ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੁਰਗ਼ੀ ਮਾਸ ਦੀਆਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ਲਈ ਕਾਮਿਆਂ ਨੂੰ ਪੋਤੜਾ (ਡਾਇਪਰ) ਪਾ ਕੇ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਕੰਮ ਤੇ ਕਾਮਿਆਂ ਨੂੰ ਪਿਸ਼ਾਬ ਕਰਨ ਜਾਣ ਦੇ ਲਈ ਵੀ ਕੋਈ ਛੋਟ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਰੁਕੇ ਕਾਮਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਘੰਟੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਗੱਲਬਾਤ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਦੇ ਲਈ ਹੇਠਲਾ ਯੂਟਿਊਬ ਲਿੰਕ ਕਲਿੱਕ ਕਰੋ:

ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਰ ਲੇਖ ਦਾ ਲਿੰਕ ਸਾਂਝਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇਹ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਅਜੋਕਾ ਅਰਥਚਾਰਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਵੱਲ ਧੱਕ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਲੇਖ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਅਤੇ ਉਪਰੋਕਤ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਵੀਡੀਓ ਕੜੀਆਂ ਵੇਖ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਸੋਚੋ ਤੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਆਪਣਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰੋ।  

https://www.theatlantic.com/technology/archive/2019/03/what-happened-uber-x-companies/584236/

Posted in ਚਰਚਾ

ਕੇਸ ਨੰਬਰ ਤੇ ਪਰਚੀਆਂ

ਇਹ ਗੱਲ ਕੋਈ ਗਿਆਰਾਂ ਕੁ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਹੈ। ਉਦੋਂ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਦੇ ਵਿੱਚ ਚੋਣਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨਵੀਂ-ਨਵੀਂ ਸਰਕਾਰ ਬਦਲੀ ਸੀ। ਨਵੀਂ ਸਰਕਾਰ, ਨਵੇਂ ਮੰਤਰੀ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਐਮ.ਪੀ ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਆਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਨਸਲੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਿੱਤ ਨਵੀਆਂ ਰਾਜਨੀਤਕ ਗੱਲਾਂ ਬਾਤਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਚੜ੍ਹਦੇ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਸਲਾਮਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ ਸੋ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦਾ ਮੂੰਹ ਹੁਣ ਨਵੀਂ-ਨਵੀਂ ਸੱਤਾ ਤੇ ਕਾਬਜ਼ ਹੋਈ ਪਾਰਟੀ ਵੱਲ ਹੋ ਗਿਆ।

ਸਬੱਬੀਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮੇਰਾ ਕਿਸੇ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਦਫ਼ਤਰ ਤੋਂ ਸੱਦਾ ਆਉਣ ਕਰਕੇ ਉੱਥੇ ਜਾਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਬਣਿਆ। ਕਿਸੇ ਸਮੁਦਾਇਕ ਵਿਸ਼ੇ ਦੇ ਉੱਤੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਸੀ ਜਿਹਦੇ ਬਾਰੇ ਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਨਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਸੀ। ਗੱਲਬਾਤ ਬੜੇ ਖੁਸ਼ਗਵਾਰ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਤੇ ਮੈਂ ਜੋ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਸੀ ਉਹ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤੇ।

ਵਿਚਾਰ ਵਟਾਂਦਰੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੁਰਣ ਲੱਗਿਆਂ ਮੈਂ ਰਸਮੀ ਤੌਰ ਦੇ ਉੱਤੇ ਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਸਾਡੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਨਿੱਘੇ ਅਤੇ ਗੂੜ੍ਹੇ ਹੁੰਦੇ ਸੰਬੰਧਾਂ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਅਚਾਨਕ ਕੁਝ ਯਾਦ ਆ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਦਫ਼ਤਰੀ ਸਹਾਇਕ ਨੂੰ ਕਹਿ ਕੇ ਲਾਗੇ ਦੇ ਹੀ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਆਪਣੀ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਐਮ.ਪੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਬੁਲਵਾਇਆ ਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਇਸ ਐਤਵਾਰ ਔਕਲੈਂਡ ਨਹੀਂ ਜਾ ਹੋਣਾ। ਉੱਥੇ ਕੋਈ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਇਕੱਠ ਹੈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦਾ, ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ, ਤੁਸੀਂ ਉੱਥੇ ਜਾ ਕੇ ਥੋੜਾ ਸੰਬੋਧਨ ਕਰ ਦੇਣਾ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ਮੁਆਫ਼ੀ ਮੰਗ ਲੈਣਾ। 

ਉਹ ਐੱਮ.ਪੀ ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਗੱਲ ਹੋਈ ਕਿ ਮੈਂ ਇੱਕ ਦਮ ਕਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਜਾਣੇ ਪਛਾਣੇ ਅਤੇ ਬਿਨਾ ਤਿਆਰੀ ਤੋਂ ਸੰਬੋਧਨ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ ਅਤੇ ਹੱਸ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਘਬਰਾ ਨਾ ਉੱਥੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੋਈ ਅਲੋਕਾਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣਨ ਲਈ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਭੂਮਿਕਾ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਨਵੀਂ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਟੀਚਿਆਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰ ਲਵੀਂ ਤੇ ਫਿਰ ਹਾਜ਼ਰੀਨ ਨੂੰ ਸੁਆਲ ਪੁਛਣ ਦਾ ਸੱਦਾ ਦੇ ਦੇਵੀਂ। ਸਾਰੇ ਸੁਆਲ ਵੀਜ਼ਿਆਂ ਅਤੇ ਪਰਵਾਸ ਦੇ ਕੇਸ ਨੰਬਰਾਂ ਬਾਰੇ ਹੀ ਹੋਣਗੇ। ਚੁੱਪ ਕਰ ਕੇ ਕੇਸ ਨੰਬਰਾਂ ਦੀਆਂ ਪਰਚੀਆਂ ਫੜੀਂ ਜਾਵੀਂ। 

ਗੱਲ ਭਾਵੇਂ ਹਾਸੇ ਭਾਣੇ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਪਰ ਮੈਂ ਵਾਪਸੀ ਵੇਲ਼ੇ ਇਹੀ ਸੋਚਦਾ ਆਇਆ ਕਿ ਸਾਡੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦਾ ਮਿਆਰ ਵੀਜ਼ਿਆਂ, ਕੇਸ ਨੰਬਰਾਂ ਅਤੇ ਪਰਚੀਆਂ ਤੱਕ ਹੀ ਕਿਉਂ ਸੀਮਤ ਹੈ? ਇਥੇ ਕਈ-ਕਈ ਸਾਲ ਰਹਿਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆਰਥਕ ਜਾਂ ਸਮਾਜਕ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਉੱਤੇ ਪੁੱਛਣ ਲਈ ਸੁਆਲ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹਨ?

Posted in ਚਰਚਾ

ਯੂਟਿਊਬ ਦੇ ਵਿਊਜ਼

ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਸ਼ਨਿੱਚਰਵਾਰ ਦੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਉੱਠ ਕੇ ਕੌਫੀ ਪੀਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਬਲੌਗ ਲਿਖਣ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜੁੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। ਪਰ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਯੂਟਿਊਬ ਤੇ ਪਾਏ ਹੋਏ ਇੱਕ ਅਖੌਤੀ ਪੰਜਾਬੀ ਰੈਪ ਵੀਡੀਓ ਦੀ ਅਜਿਹੀ ਚਰਚਾ ਚੱਲੀ ਕਿ ਉਹਦੇ ਬਾਰੇ ਹੀ ਗੱਲ ਕਰਦਿਆਂ ਸਮਾਜਿਕ ਮਾਧਿਅਮ (ਸਮਾਮ) ਦੇ ਉੱਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਵਕ਼ਤ ਖਰਚ ਹੋ ਗਿਆ।  

ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਕਿਉਂ ਨਾ ਯੂਟਿਊਬ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹੀ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਬਲੌਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ। ਮੈਂ ਗੱਲ ਵਿਊਜ਼ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹੀ ਕਰਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਇਸ ਗੱਲ ਦੇ ਉੱਤੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਾਂਗਾ ਕਿ ਵਾਕਿਆ ਹੀ ਕੀ ਪੰਜਾਬੀ ਗਾਣਿਆਂ ਦੇ ਜਿਹੜੇ ਮਿਲੀਅਨਜ਼ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਿਊਜ਼ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਸਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸੱਚਾਈ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ?

ਦੋ ਢਾਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਸੱਜਣ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਪੁਰਾਣੀ ਫ਼ਿਲਮੀ “ਕੁਰਬਾਨੀ” ਦੇ ਲੈਲਾ ਵਾਲੇ ਗਾਣੇ ਦੀ ਤਰਜ਼ ਤੇ ਇਕ ਗਾਣਾ ਨਵੀਂ ਫਿਲਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਹੈ, ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੇਖਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਲੱਗਾ ਹੈ? ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਨੂੰ ਹਿੰਦੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵੇਖਣ ਦਾ ਬਹੁਤਾ ਸ਼ੌਕ ਨਹੀਂ ਹੈ ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਸੱਜਣ ਨੇ ਹੋਰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੰਦਿਆਂ ਇਹ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਸ਼ਾਹ ਰੁਖ਼ ਖਾਨ ਦੀ ਨਵੀਂ ਫਿਲਮ ‘ਰਈਸ’ ਆਈ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇਹ ਗਾਣਾ ਹੈ।  ਫ਼ਿਲਮ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕੀ ਵੇਖਣੀ ਸੀ, ਜਦ ਮੈਂ ਯੂਟਿਊਬ ਦੇ ਉੱਤੇ ਇਹ ਗਾਣਾ ਲੱਭਿਆ ਤਾਂ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਉਦੋਂ ਉਸਦੇ ਚਾਲੀ ਕੁ ਮਿਲੀਅਨ ਵਿਊਜ਼ ਹੋਏ ਹੋਏ ਸਨ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਚਾਲੀ ਮਿਲੀਅਨ ਦਾ ਅੰਕੜਾ ਕਾਫ਼ੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। ਏਨੇ ਵਿਊਜ਼ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਵੀਡੀਓ ਵਾਲੀ ਭਾਸ਼ਾ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਉਸ ਵੀਡੀਓ ਬਾਰੇ ਜਾਣ ਚੁੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਉਸ ਤੋਂ ਵੀ ਕੁਝ ਹੋਰ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਏਦਾਂ ਹੀ ਯੂਟਿਊਬ ਤੇ ਇੱਕ ਪੰਜਾਬੀ ਗਾਣਾ ਜਦੋਂ ਚਾਲੀ ਮਿਲੀਅਨ ਦੇ ਅੰਕੜੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਸੀ ਤੇ ਸਾਰੇ ਪਾਸੇ ਲਾਲਾ-ਲਾਲਾ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਇਹ ਗਾਣਾ ਸੀ ਤੁਣਕ ਤੁਣਕ ਤੁਣਕ ਤੇ ਗਾਇਆ ਸੀ ਦਲੇਰ ਮਹਿੰਦੀ ਨੇ। ਯੂਟਿਊਬ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹੋਰ ਖੋਜ ਕੀਤਿਆਂ ਉਦੋਂ ਇਹ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਇਸੇ ਗਾਣੇ ਉੱਤੇ ਨੱਚ-ਨੱਚ ਕੇ ਕਈ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੇ-ਆਪਣੇ ਵੀਡੀਓ ਬਣਾ ਕੇ ਪਾਏ ਹੋਏ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੀਡੀਓਜ਼ ਦੀ ਕੋਈ ਗਿਣਤੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੀਡੀਓਜ਼ ਦੇ ਇੱਥੇ ਲਿੰਕ ਪਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਿਆਂ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੀ ਹੋਰ ਜਗ੍ਹਾ ਭਰ ਜਾਵੇਗੀ। ਪਰ ਦਲੇਰ ਮਹਿੰਦੀ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਚੈਨਲ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੀਡੀਓਜ਼ ਦਾ ਇੱਕ ਵੀਡੀਓ ਬਣਾ ਕੇ ਯੂਟਿਊਬ ਦੇ ਉੱਤੇ ਪਾ ਦਿੱਤਾ।  

ਇੱਥੇ ਕਹਿਣ ਦਾ ਭਾਵ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਵੀਡੀਓ ਚਾਲੀ ਪੰਜਾਹ ਮਿਲੀਅਨ ਦੀ ਹੱਦ ਪਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਚਰਚਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਹੈਰਾਨੀ ਉਦੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅਣਜਾਣ ਜਿਹੇ ਪੰਜਾਬੀ ਗਵੱਈਆਂ ਦੇ ਵੀਡੀਓ ਯੂਟਿਊਬ ਤੇ ਸੌ ਦੋ ਸੌ ਮਿਲਿਅਨ ਤੱਕ ਚੱਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗਵੱਈਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਜਾਣਦਾ ਤੱਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।  

ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਪੁੱਛੋਗੇ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਫਿਰ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਤਾ ਲੱਗਾ? ਮੈਂ ਕਿਉਂਕਿ ਯੂਟਿਊਬ ਉੱਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਪੰਜਾਬੀ ਗਾਣੇ ਸੁਣਦਾ ਹਾਂ ਇਸ ਕਰਕੇ ਜਦ ਕਦੀ ਵੀ ਯੂਟਿਊਬ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰੀ ਰੂਪ ਦੇ ਵਿੱਚ ਲੈਂਡਿੰਗ ਪੇਜ ਦੇ ਉੱਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਕਾਫ਼ੀ ਵੀਡੀਓ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਵਾਲੀ ਤਸਵੀਰ ਦੀ ਹੇਠਲੀ ਕਿਸੇ ਨੁੱਕਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇਹ ਲਿਖਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਏਨੇ ਸੈਂਕੜੇ ਮਿਲੀਅਨ ਵਿਊਜ਼ ਹੋ ਗਏ ਜੋ ਕਿ ਜ਼ਾਹਿਰ ਤੌਰ ਦੇ ਉੱਤੇ ਖਰੀਦੇ ਗਏ ਵਿਊਜ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਦਲੇਰ ਮਹਿੰਦੀ ਵਾਲੇ ਉਪਰੋਕਤ ਦੋਹਾਂ ਵੀਡੀਓਜ਼ ਦੇ ਲਿੰਕ ਮੈਂ ਹੇਠਾਂ ਪਾ ਦਿੱਤੇ ਹਨ।  

Posted in ਯਾਦਾਂ

ਪਾਇਕੇਅਕਰੀਕੀ ਐਸਕਾਰਪਮੈਂਟ ਟ੍ਰੈਕ

ਚੜ੍ਹਦੇ ਨਵੇਂ ਸਾਲ 1 ਜਨਵਰੀ 2020 ਨੂੰ ਪਾਇਕੇਅਕਰੀਕੀ ਐਸਕਾਰਪਮੈਂਟ ਟ੍ਰੈਕ ਦੀ ਸੈਰ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਲੱਗਾ। ਇਹ ਪਗਡੰਡੀ ਚਾਹੇ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਪਾਇਕੇਅਕਰੀਕੀ ਵਾਲੇ ਪਾਸਿਓਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਲਓ ਜਾਂ ਫਿਰ ਪੁਕੇਰੂਆ ਬੇਅ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਤੋਂ। ਲੱਗਭੱਗ 10 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦਾ ਇਹ ਇਕਪਾਸੜ ਰਸਤਾ ਪਗਡੰਡੀਨੁਮਾ, ਉੱਚਾ ਨੀਵਾਂ ਜਾਂਦਾ, ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਨਮੋਹਕ ਹੈ।

ਜਿੱਥੇ ਖੜ੍ਹਵੀਂ ਚੜ੍ਹਾਈ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿੱਥੇ ਖੜ੍ਹਵੀਂ ਉਤਰਾਈ ਹੈ ਉਥੇ ਪੌੜੀਆਂ ਬਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਦੋ ਥਾਂਵਾਂ ਉੱਤੇ ਝੂਲਿਆਂ ਵਾਲੇ ਪੁਲ ਵੀ ਹਨ। ਇੱਥੋਂ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਨਜ਼ਾਰੇ ਬਿਆਨ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹਨ। ਕਾਪਿਟੀ ਟਾਪੂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਫੈਲੇ ਹੋਏ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਨਜ਼ਾਰੇ, ਵਗਦੀ ਸੜਕ ਤੇ ਰੇਲ ਟਰੈਕ ਦੇ ਦਿਲਕਸ਼ੀ ਨਜ਼ਾਰੇ।

ਪਿਛਲੀ ਵਾਰ ਜਦ ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦਿਨ ਚੰਗੀ ਧੁੱਪ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਹਵਾ ਬਿਲਕੁੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚੱਲ ਰਹੀ। ਉਸ ਦਿਨ ਸਮੁੰਦਰ ਇਵੇਂ ਲੱਗਿਆ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਸ਼ਾਂਤ ਝੀਲ ਹੋਵੇ ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਮੌਸਮ ਬੱਦਲਵਾਈਆ ਸੀ ਅਤੇ ਚੰਗੀ ਹਵਾ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਸਮੁੰਦਰ ਵੀ ਅੱਥਰਿਆ ਪਿਆ ਸੀ।

ਪਾਇਕੇਅਕਰੀਕੀ ਵਾਲੇ ਪਾਸਿਓਂ ਸਵਾ ਕੁ ਗਿਆਰਾਂ ਵਜੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਇਹ ਸਫ਼ਰ ਅਰਾਮ ਕਰਦਿਆਂ ਤੇ ਚਾਹ-ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰਦਿਆਂ 2 ਘੰਟੇ 50 ਮਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਨਿੱਬੜ ਗਿਆ। ਪਰਮ ਮਿੱਤਰ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਸਾਥ ਇਸ ਪੈਂਡੇ ਨੂੰ ਯਾਦਗਾਰੀ ਬਣਾ ਗਿਆ।  

ਇਸ ਪੈਂਡੇ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਦਿਆਂ ਮੈਂ ਕਈ ਮਨਮੋਹਕ ਤਸਵੀਰਾਂ ਵੀ ਲਈਆਂ ਜੋ ਕਿ ਮੈਂ ਹੇਠਾਂ ਆਪਣੇ ਇੰਸਟਾਗ੍ਰਾਮ ਦੇ ਲਿੰਕ ਰਾਹੀਂ ਸਾਂਝੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।

ਪਾਇਕੇਅਕਰੀਕੀ ਐਸਕਾਰਪਮੈਂਟ ਟ੍ਰੈਕ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲੈਣ ਲਈ ਇਹ ਕੜੀ ਕਲਿਕ ਕਰੋ:
https://www.teararoa.org.nz/wellington/paekakariki-escarpment/