ਸੰਨ 2020 ਨੇ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਕੌਤਕ ਕਰ ਵਿਖਾਇਆ ਜਿਹੜਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕਦੀ ਅੱਗੇ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਿਲਿਆ।
ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਇੰਞ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਸਾਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਹੀ ਖੜ੍ਹ ਗਈ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਭੱਜ ਨੱਠ ਥੰਮ੍ਹ ਗਈ ਹੋਵੇ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਲਈ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਜਦ ਵੀ ਵੇਖਿਆ ਇਹੀ ਲੋਚਦੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਕ਼ਤ ਦੇ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰ ਲਵੇ। ਕੋਈ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਮੌਕਾ ਲੱਗੇ ਕਿਤੇ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਝਾਤੀ ਮਾਰਨ ਦਾ। ਕੋਈ ਇਕਾਂਤਵਾਸ। ਆਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣ ਦਾ। ਮਨ ਜੀਤੇ ਜਗੁ ਜੀਤ। ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਆਪ ਚੱਲ ਕੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ।
ਭੂਚਾਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਾਹਰ ਆਏ ਲੋਕ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵੇਖ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਜਿਵੇਂ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣ ਇਸ ਨਵੇਂ ਜੀਵਨ ਦਾ।
ਸਮਾਂ ਪਾ ਕੇ ਫਿਰ ਉਹੀ ਅੱਗਾ ਦੌੜ ਪਿੱਛਾ ਚੌੜ। ਪਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਇਸ ਸਾਲ ਦੇ ਨਿਵੇਕਲੇ ਤਜੁਰਬੇ ਸਦਕਾ ਇਸ ਘੁੰਮਣ-ਘੇਰੀ ਤੋਂ ਲਾਂਭੇ ਰਹਿਣਾ ਆਪਣੀ ਆਦਤ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਹੋਣਗੇ।
ਜੁਗਸੰਧੀ 